La cigala e la formiga

« La cigala e la formiga »

Pensant pas a la fringala,
Après aver, la cigala,
Tot l'estiu, fach que cantar
Se trovèt pas mau logada,
la bisa estent arrivada,
D'aver plus ren a pitar
Pas la mendra parpaiòla

De mosca v-ò de moissòla !
La batièt. Se ven jetar
Sus lei pas de la formiga,
La pregant de li prestar
De gran una mala briga
Per anar fins qu'ais meissons,
Quand naissaràn lei moisson.
En aqueu temps, ditz la dama,
Vos pagarài, sus mon ama,

Interest e principau.
Anem, me fès pas ligueta,
Roeinarài pas vòstre ostau.
La formiga es pas doneta,
Es son pus pichòt defaus.
Li diguèt : Quand carrejavi
Au pus fòrt de la calor,
Qu'es que fasiatz tot lo jorn ?
Dau matin au soir cantavi;
Avètz ausit ma cançon ;
La trovàviatz pas polida ?
Cantàviats ? Ne'n siáu ravida.
Dansatz ara un rigaudon.